Fenomen – tak jednym słowem należy określić Zieloną Gęś. W krótkich paradramatycznych humoreskach Gałczyńskiego odnajdujemy wszystko to, za co czytelnicy pokochali poetę: absurdalny humor, surrealistyczne skojarzenia, inwencję językową, nieposkromioną wyobraźnię, lekkość, wdzięk i cięte riposty. Przede wszystkim jednak Zielona Gęś jest krzywym zwierciadłem, które mimo upływu lat wciąż ukazuje nasze postawy, skłonności i dalekie od ideału charaktery – naszą polską mentalność.

Galerię niezapomnianych postaci najmniejszego teatrzyku świata tworzą: Alojzy Gżegżółka, Hermenegilda Kociubińska, Profesor Bączyński, Piekielny Piotruś, Fafik oraz Osiołek Porfirion, ale pojawiają się także inni bohaterowie: Społeczeństwo, Chór Polaków, Dymiący Piecyk, Księżyc, Deszcz czy postacie znane z historii i literatury.

„Występy” tej niezwykłej trupy można było podziwiać w legendarnym „Przekroju” w latach 1946–1950.

/poe/